Ομφαλοκήλη

Τι είναι η ομφαλοκήλη;

Η ομφαλοκήλη προκύπτει όταν υπάρχει ελάττωμα στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα, γύρω από τον ομφαλό (ομφαλικός δακτύλιος), επιτρέποντας την πρόπτωση του εντέρου ή λιπώδους ιστού διαμέσου αυτού.

Οι ομφαλοκήλες είναι πολύ συχνές σε νεογέννητα και συνήθως υποχωρούν από μόνες τους μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια. Αρκετά συχνά, ωστόσο, αναπτύσσονται κι αργότερα στην παιδική ηλικία ή στην ενήλικη ζωή.

Ποια είναι τα αίτια της ομφαλοκήλης;

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση μιας ομφαλοκήλης στους ενήλικες και οι οποίοι συνδέονται με την αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση. Το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία, καθώς και η εγκυμοσύνη θεωρούνται ως οι πιο βασικοί παράγοντες κινδύνου.

Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις και δραστηριότητες που επιβαρύνουν ή αποδυναμώνουν το κοιλιακό τοίχωμα κι ως εκ τούτου μπορούν να προκαλέσουν ομφαλοκήλη, όπως:

• Χρόνιος Βήχας
• Διαβήτης
• Χρήση στεροειδών ή άλλων φαρμάκων που επιβαρύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα
• Άρση βαρών ή άλλες επίπονες δραστηριότητες

Ποια είναι τα συμπτώματα της ομφαλοκήλης;

Τα κυριότερα συμπτώματα της ομφαλοκήλης είναι τα εξής:

• Ένα εξόγκωμα στην περιοχή του ομφαλού
• Πόνος, ο οποίος κυμαίνεται από χαμηλής έντασης μέχρι αρκετά έντονος— ειδικά έπειτα από βήχα, πτάρνισμα ή ανύψωση βαρέων αντικειμένων.
• Δυσκοιλιότητα

Όταν ο πόνος είναι έντονος και ο ασθενής αρχίζει να κάνει εμετό, έχει ευαισθησία, οίδημα ή αποχρωματισμό στο σημείο της κήλης, τότε υπάρχει πιθανότητα η ομφαλοκήλη να έχει περισφιχθεί.

Η περίσφιξη της κήλης είναι μια επικίνδυνη και δυνητικά απειλητική για τη ζωή επιπλοκή που χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης, καθώς οδηγεί σε σταδιακή διακοπή της αιμάτωσης του τμήματος του εντέρου που προπίπτει, με συνέπεια τη νέκρωσή του.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ομφαλοκήλης;

Το πρώτο βήμα για τη διάγνωση της ομφαλοκήλης είναι η λήψη ιστορικού και η φυσική εξέταση του ασθενούς από τον ιατρό. Η κήλη ανιχνεύεται είτε με ψηλάφηση του ομφαλικού δακτυλίου ή -σε πιο προχωρημένες καταστάσεις- είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού.

Ο απεικονιστικός έλεγχος, ιδιαίτερα χρήσιμος σε περιπτώσεις μικρών κηλών ή σε παχύσαρκα άτομα, περιλαμβάνει υπερηχογράφημα και ενίοτε αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η ομφαλοκήλη;

Η αποκατάσταση των κηλών είναι χειρουργική και μπορεί να πραγματοποιηθεί με συμβατική, ανοικτή επέμβαση, λαπαροσκοπικά (τεχνική TAPP) ή με ενδοσκοπικές τεχνικές (TEP), ανάλογα με τις ενδείξεις εκάστου ασθενούς.

Η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, μπορεί να πραγματοποιηθεί με γενική ή τοπική αναισθησία και περιλαμβάνει μια τομή μήκους περίπου 5-10 εκατοστών, ανάλογα με το μέγεθος της κήλης.

Κατά την επέμβαση, ο χειρουργός ωθεί το τμήμα του σπλάχνου που προπίπτει πίσω στην κανονική του θέση και επιδιορθώνει το εξασθενημένο μυϊκό στρώμα ενώνοντας τις άκρες του υγιούς μυϊκού τοιχώματος. Συχνά, τοποθετείται ένα συνθετικό πλέγμα πάνω από την εξασθενημένη περιοχή για να παρέχει πρόσθετη υποστήριξη.

 

Οι λαπαροσκοπικές/ενδοσκοπικές προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται από μειωμένη επεμβατικότητα, η οποία ελαχιστοποιεί:

• την απώλεια αίματος,
• τον μετεγχειρητικό πόνο,
• τη διάρκεια νοσηλείας
• το χρόνο ανάρρωσης και
• τον κίνδυνο τραυματισμού κάποιας ανατομικής δομής κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Σε ασθενείς οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει πολλαπλά χειρουργεία στην κοιλιακή χώρα, παρουσιάζουν κάποια ανατομική ανωμαλία ή κάποια διαταραχή της πήξης του αίματος μπορεί να προταθεί το ανοικτό χειρουργείο, ως ασφαλέστερη μέθοδος αντιμετώπισης.

Ένας έμπειρος χειρουργός, μετά από εκτενή αξιολόγηση κάθε περιστατικού προτείνει ποια είναι η ιδανική μέθοδος αντιμετώπισης για τον εκάστοτε ασθενή.

 

Τι είναι η μέθοδος TAPP;

Η διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αποκατάσταση (Transabdominal Pre-peritoneal Repair ή TAPP) είναι μια λαπαροσκοπική επέμβαση που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία διαμέσου τριών μικρών οπών που ανοίγονται στην κοιλιά του ασθενούς.

Κατά την εν λόγω επέμβαση, το περιτόναιο (μεμβράνη που περιβάλλει την κοιλιακή κοιλότητα) κόβεται και ο σάκος της κήλης αφαιρείται προσεκτικά από τη βουβωνική χώρα.

Ένα συνθετικό πλέγμα τοποθετείται πάνω από το περιτοναϊκό άνοιγμα και στη συνέχεια κλείνεται με ράμματα.

Τι είναι η μέθοδος TEP;

Η ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση (Totally Extra Peritoneal ή TEP) είναι μια ενδοσκοπική επέμβαση που, όπως και η TAPP, πραγματοποιείται επίσης υπό γενική αναισθησία και διαμέσου τριών μικρών τομών κάτω από τον ομφαλό.

Σε αντίθεση, ωστόσο, με την TAPP η αποκατάσταση της κήλης και η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται κάτω από τους κοιλιακούς μύες, δίχως να κοπεί το περιτόναιο.

 

Τι είναι η τεχνική διπλού πλέγματος;

Η τεχνική αυτή αφορά στην τοποθέτηση ενός ειδικού πλέγματος από μη απορροφήσιμο ή ημι-απορροφήσιμο υλικό, με διπλή επιφάνεια, η οποία «αγκαλιάζει» τις δυο πλευρές του κοιλιακού τοιχώματος, παρέχοντας επιπλέον στήριξη και προστασία στο σημείο αποκατάστασης της κήλης.

Η τοποθέτηση του διπλού πλέγματος πραγματοποιείται με ανοικτή χειρουργική επέμβαση και τοπική αναισθησία ή μέθη , έτσι ώστε να αποφεύγεται η γενική νάρκωση, με αποτέλεσμα να μειώνεται η παραμονή στην κλινική στις 2-3 ώρες. Επίσης, η τεχνική αυτή έχει και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του διπλού πλέγματος έγκειται στο ότι, χάρη στη διπλή του επιφάνεια (μία εντός της κοιλιάς και μία εκτός, όσο αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση μέσα, τόσο περισσότερο προσφύεται στο κοιλιακό τοίχωμα. Επομένως, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες υποτροπής.