Καρκίνος της χοληδόχου κύστεως

Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες του καρκίνου της χοληδόχου κύστης;

Δεδομένης της απουσίας συμπτωμάτων στο αρχικό στάδιο της νόσου, είναι ιδιαίτερα σημαντική η αναγνώριση παραγόντων που προδιαθέτουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης κακοήθειας, ώστε να είναι δυνατή η έγκαιρη αντιμετώπιση, μέσω μιας εκλεκτικής λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής.

 

Τέτοιοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:

• Χολολιθίαση
• Πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη (ασβεστοποίηση του οργάνου)
• Πολύποδες χοληδόχου κύστης (χοληστερινικοί και αδενωματώδεις)
• Αδενομύωση χοληδόχου κύστης
• Ανώμαλη συμβολή του παγκρεατικού με το χοληδόχο πόρο
• Κύστη χοληδόχου πόρου
• Πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα
• Πολλαπλές υποτροπιάζουσες φλεγμονές της χοληδόχου κύστης επί χολολιθίασης

Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης;

Η διάγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης , πέραν του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, βασίζεται στον εργαστηριακό έλεγχο και στις σύγχρονες απεικονιστικές και ενδοσκοπικές μεθόδους:

• Υπέρηχογράφημα (ανεύρεση μάζας στη χοληδόχο κύστη, με ανομοιογενή κοιλότητα και ανώμαλα τοιχώματα)
• αξονική τομογραφία (μάζα στη χοληδόχο κύστη, που μπορεί να διηθεί τα γειτονικά όργανα και αγγεία του)
• μαγνητική τομογραφία
• ERCP
• MRCP (επιμήκης στένωση στον κοινό ηπατικό πόρο)

Η πολυπλοκότητα της διάγνωσης και της διαφορικής διάγνωσης των παθήσεων της χοληδόχου κύστης, απαιτεί ιδιαίτερη εμεπειρία και εξειδίκευση του θεράποντα χειρουργού.

Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου της χοληδόχου κύστης;

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η νόσος είναι αρχικά σιωπηρή στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ενώ έχει την τάση να μεθίσταται και να διηθεί γειτονικά όργανα. Λόγω αυτού, η διάγνωση συνήθως γίνεται σε αρκετά προχωρημένο στάδιο με αποτέλεσμα να υπάρχουν μικρά ποσοστά ίασης με την χειρουργική επέμβαση, εάν και εφόσον αυτή είναι εφικτή.

Η εκλεκτική λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι απολύτως ενδεδειγμένη σε περιπτώσεις πολυπόδων μεγάλου μεγέθους ή πορσελανοειδούς χοληδόχου κύστης.

Όταν πλέον έχει αναπτυχθεί καρκίνος χοληδόχου κύστης, η διενέργεια συνδυασμένης ανοικτής χολοκυστεκτομής, ηπατεκτομής και λεμφαδενικού καθαρισμού, σε συνδυασμό με ακόλουθη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία, αποτελούν θεραπευτικές επιλογές, με συχνά πτωχό αποτέλεσμα.

 

Η αντιμετώπιση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης (και των λοιπών χειρουργικών παθήσεων της χοληδόχου κύστης), μπορεί να γίνει με τη χρήση των τεχνικών της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής (λαπαροσκοπικής ή ρομποτικής), προσφέροντας στον ασθενή όλα τα πλεονεκτήματα, όπως:

• Πολύ μικρές τομές με τις οποίες ελαχιστοποιείται το χειρουργικό τραύμα
• Ελάχιστο δυνατό τραυματισμό των ιστών και μηδαμινή απώλεια αίματος
• Ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου
• Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, αφού πρακτικά δεν απομένουν ουλές μετά από τις επεμβάσεις
• Ταχύτερη ανάρρωση και γρηγορότερη έξοδο από το νοσοκομείο
• Μικρότερο κόστος νοσηλείας και ταχεία επάνοδος στην εργασία
• Σχεδόν πλήρης εξάλειψη των μετεγχειρητικών επιπλοκών που έχουν σχέση με το τραύμα, όπως η διαπύηση, η διάσπαση, η κήλη, ο χρόνιος πόνος κ.λπ.
• Λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές
• Ελαχιστοποίηση των πιθανοτήτων για δημιουργία μετεγχειρητικών συμφύσεων

 

Στην περίπτωση μη εξαιρέσιμου όγκου, θα πρέπει να γίνεται κάθε προσπάθεια για μη χειρουργική ιστολογική επιβεβαίωση της νόσου (είναι δυνατόν να ληφθούν διαδερμικές βιοψίες υπό υπερηχογραφική ή αξονική καθοδήγηση) και για παρηγορητική θεραπεία (με ενδοσκοπική ή διαδερμική τοποθέτηση stent για την ανακούφιση από τον ίκτερο). Η αντιμετώπιση του πόνου μπορεί να μην είναι απλή. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο να γίνει διαδερμική διήθηση του κοιλιακού γαγγλίου, με στόχο να μειωθεί η ανάγκη χορήγησης οπιούχων αναλγητικών.

.

Πρόγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης

Η πρόγνωση των ασθενών με καρκίνο χοληδόχου κύστης εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Οι περισσότεροι ασθενείς κατά τη διάγνωσή τους, έχουν ήδη προχωρημένη και μη εξαιρέσιμη νόσο. Έτσι, η συνολική μέση πενταετής επιβίωση για όλους τους ασθενείς με καρκίνο της χοληδόχου κύστης δεν ξεπερνάει το 15%.

Στις περιπτώσεις όπου ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης είναι τυχαίο εύρημα στο παρασκεύασμα της χοληδόχου κύστης μετά από χολοκυστεκτομή, και η νόσος τους περιορίζεται στο βλεννογόνο και τον υποβλεννογόνιο (Τ1α) η πρόγνωση είναι σχεδόν άριστη  (πενταετής επιβίωση σχεδόν 100%). Εάν υπάρχει διήθηση του μυϊκού χιτώνα (Τ1β), τότε αυξάνεται η πιθανότητα λεμφαδενικής διασποράς στο 16% και υποτροπής της νόσου μετά από απλή χολοκυστεκτομή, αλλά και πάλι η πενταετής επιβίωση είναι της τάξης του 85%.

Στα πιο προχωρημένα στάδια η πενταετής επιβίωση μειώνεται αρκετά, ιδιαίτερα εάν διενεργηθεί απλή χολοκυστεκτομή. Για τον λόγο αυτό, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπική ή ανοικτή απλή χολοκυστεκτομή και από το παρασκεύασμα τέθηκε η διάγνωση καρκίνου της χοληδόχου κύστης Τ2, πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσει επανεγχείρηση για την εκτέλεση συμπληρωματικής ριζικής χολοκυστεκτομής, με ηπατεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό.

Η μέση επιβίωση των ασθενών με νόσο σταδίου IV είναι περίπου 1-3 μήνες από την πρώτη διάγνωση της νόσου. Η μέση επιβίωση των ασθενών με καρκίνο της χοληδόχου κύστης που η διάγνωση ήταν τυχαίο εύρημα στο παρασκεύασμα χολοκυστεκτομής που διενεργήθηκε για άλλο λόγο είναι περίπου 26 μήνες. Αντίθετα, οι ασθενείς που διαγνώστηκαν προεγχειρητικά έχουν μέση επιβίωση 9 μήνες.

Γενικά, όλοι οι ασθενείς με καρκίνο της χοληδόχου κύστεως, εκτός από εκείνους με διάχυτη διασπορά της νόσου στην κοιλιά και εξωηπατικές μεταστάσεις, θα πρέπει να χειρουργούνται από εξειδικευμένο χειρουργό με στόχο την εξαίρεση της νόσου. Εξάλλου, με τη συνεχή βελτίωση της χημειοθεραπείας, τα αποτελέσματα ενδέχεται να είναι ακόμα καλύτερα στο μέλλον.