Μηροκήλη

Τι είναι η μηροκήλη;

Οι κήλες σχηματίζονται όταν εκ γενετής ή εξ αιτίας παραγόντων που έχουν να κάνουν με πάσης μορφής εξωγενούς αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, τοκετός, άρση βάρους, κ.λπ.) το κοιλιακό τοίχωμα εμφανίζει αδύναμα σημεία, όπου ανοίγονται χάσματα και δια των οποίων προπίπτουν ενδοκοιλιακά σπλάχνα ή τμήματα αυτών (συνήθως το λεπτό έντερο).

Η μηροκήλη είναι μια σπάνια μορφή κήλης, κατά την οποία η πρόπτωση του εντέρου ή άλλου σπλάχνου γίνεται δια του μηριαίου δακτυλίου, κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο, με συνέπεια να παρατηρείται ένα εξόγκωμα στο σημείο που η κοιλιά ενώνεται με το μηρό.

Ποια είναι τα αίτια της μηροκήλης;

Η μηροκήλη μπορεί να προκληθεί ως συνέπεια διαφόρων παραγόντων, όπως:

• Παχυσαρκία
• Χρόνιος βήχας
• Δυσκοιλιότητα
• Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (Χ.Α.Π.)
• Υπερτροφία του προστάτη
• Εγκυμοσύνη
• Διαταραχές στη σύνθεση κολλαγόνου
• Φυσιολογική φθορά του κοιλιακού τοιχώματος λόγω προχωρημένης ηλικίας

Ποια είναι τα συμπτώματα της μηροκήλης;

Τα συμπτώματα της μηροκήλης μπορεί να ποικίλουν τόσο ως προς την ένταση, όσο και ως προς τον χρόνο εμφάνισής τους. Από τη στιγμή που κάποιος ασθενής εντοπίσει ενόχληση ή και διόγκωση στη βουβωνική χώρα πρέπει να επισκεφθεί ειδικό ιατρό ώστε να διαγνωστεί έγκαιρα η ύπαρξη της κήλης και να δημιουργηθεί το αντίστοιχο θεραπευτικό πλάνο.

Τα βασικά συμπτώματα της μηροκήλης περιλαμβάνουν:

• Οξύ πόνο
• Διόγκωση της περιοχής
• Ερυθρότητα
• Δυσφορία (αίσθημα τραβήγματος)

Συνήθως, τα συμπτώματα γίνονται αντιληπτά όταν ο ασθενής βρίσκεται σε όρθια θέση ή κατά τη διάρκεια έντονης σωματικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα εάν αυτή απαιτεί έκταση των κοιλιακών μυών.

Επειδή η μηροκήλη σε πρώιμα στάδια εμφανίζει συχνά ήπια ή και καθόλου συμπτώματα, ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών καθυστερεί να αναζητήσει εγκαίρως ιατρική βοήθεια. Τα συμπτώματα εντείνονται συνήθως όταν η κήλη έχει περάσει ήδη στο στάδιο της περίσφιξης, τη συχνότερη επιπλοκή της μηροκήλης.

Η περισφηγμένη μηροκήλη συνιστά σοβαρή κατάσταση, κατά την οποία τμήμα ή σύνολο κάποιου ενδοκοιλιακού σπλάχνου εγκλωβίζεται και λόγω της πίεσης που υφίσταται διακόπτεται βαθμιαία η αιμάτωσή του. Σε προχωρημένο στάδιο και εφόσον δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως, το όργανο μπορεί να υποστεί νέκρωση, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του ασθενούς.

Κατά την περισφιγμένη μηροκήλη ο ασθενής βιώνει οξύ κοιλιακό άλγος, αίσθημα δυσφορίας, ενώ μπορεί να έχει ναυτία και τάση προς έμετο, ερυθρότητα και διόγκωση στην περιοχή της περίσφιξης, καθώς επίσης ταχυκαρδία και πυρετό.

Πώς γίνεται η διάγνωση της μηροκήλης;

Η διάγνωση της μηροκήλης τίθεται σε πρώτη φάση με τη λήψη ιστορικού του ασθενούς και τη φυσική του εξέταση, όπου αξιολογείται εκτενώς η συμπτωματολογίας του.

Ο απεικονιστικός έλεγχος περιλαμβάνει τη διενέργεια υπερηχογραφήματος της μηροβουβωνικής χώρας κι εφόσον χρειαστεί, αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η μηροκήλη;

Η αποκατάσταση των κηλών είναι χειρουργική και μπορεί να πραγματοποιηθεί με συμβατική, ανοικτή επέμβαση, λαπαροσκοπικά (τεχνική TAPP) ή με ενδοσκοπικές τεχνικές (TEP), ανάλογα με τις ενδείξεις εκάστου ασθενούς.

Η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, μπορεί να πραγματοποιηθεί με γενική ή τοπική αναισθησία και περιλαμβάνει μια τομή μήκους περίπου 5-10 εκατοστών, ανάλογα με το μέγεθος της κήλης.

Κατά την επέμβαση, ο χειρουργός ωθεί το τμήμα του σπλάχνου που προπίπτει πίσω στην κανονική του θέση και επιδιορθώνει το εξασθενημένο μυϊκό στρώμα ενώνοντας τις άκρες του υγιούς μυϊκού τοιχώματος. Συχνά, τοποθετείται ένα συνθετικό πλέγμα πάνω από την εξασθενημένη περιοχή για να παρέχει πρόσθετη υποστήριξη.

Οι λαπαροσκοπικές/ενδοσκοπικές προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται από μειωμένη επεμβατικότητα, η οποία ελαχιστοποιεί: 

• την απώλεια αίματος,
• τον μετεγχειρητικό πόνο,
• τη διάρκεια νοσηλείας
• το χρόνο ανάρρωσης και
• τον κίνδυνο τραυματισμού κάποιας ανατομικής δομής κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Σε ασθενείς οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει πολλαπλά χειρουργεία στην κοιλιακή χώρα, παρουσιάζουν κάποια ανατομική ανωμαλία ή κάποια διαταραχή της πήξης του αίματος μπορεί να προταθεί το ανοικτό χειρουργείο, ως ασφαλέστερη μέθοδος αντιμετώπισης.

Ένας έμπειρος χειρουργός, μετά από εκτενή αξιολόγηση κάθε περιστατικού προτείνει ποια είναι η ιδανική μέθοδος αντιμετώπισης για τον εκάστοτε ασθενή.

Τι είναι η μέθοδος TAPP;

Η διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αποκατάσταση (Transabdominal Pre-peritoneal Repair ή TAPP) είναι μια λαπαροσκοπική επέμβαση που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία διαμέσου τριών μικρών οπών που ανοίγονται στην κοιλιά του ασθενούς.

Κατά την εν λόγω επέμβαση, το περιτόναιο (μεμβράνη που περιβάλλει την κοιλιακή κοιλότητα) κόβεται και ο σάκος της κήλης αφαιρείται προσεκτικά από τη βουβωνική χώρα.

Ένα συνθετικό πλέγμα τοποθετείται πάνω από το περιτοναϊκό άνοιγμα και στη συνέχεια κλείνεται με ράμματα.

Τι είναι η μέθοδος TEP;

Η ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση (Totally Extra Peritoneal ή TEP) είναι μια ενδοσκοπική επέμβαση που, όπως και η TAPP, πραγματοποιείται επίσης υπό γενική αναισθησία και διαμέσου τριών μικρών τομών κάτω από τον ομφαλό.

Σε αντίθεση, ωστόσο, με την TAPP η αποκατάσταση της κήλης και η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται κάτω από τους κοιλιακούς μύες, δίχως να κοπεί το περιτόναιο.

Τι είναι η τεχνική διπλού πλέγματος;

Η εν λόγω τεχνική αφορά στην τοποθέτηση ενός ειδικού πλέγματος από μη απορροφήσιμο ή ημι-απορροφήσιμο υλικό, με διπλή επιφάνεια, η οποία αγκαλιάζει τις δυο πλευρές του κοιλιακού τοιχώματος, παρέχοντας επιπλέον στήριξη και προστασία στο σημείο αποκατάστασης της κήλης.

Η τοποθέτηση του διπλού πλέγματος πραγματοποιείται με ανοικτή χειρουργική επέμβαση και τοπική αναισθησία, έτσι ώστε να αποφεύγεται η γενική νάρκωση.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του διπλού πλέγματος έγκειται στο ότι, χάρη στη διπλή του επιφάνεια, η άσκηση πίεσης στο σημείο της επιδιορθωμένης κήλης έχει ως αποτέλεσμα αυτό να «κολλήσει» έτι περαιτέρω στο κοιλιακό τοίχωμα, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο επανεμφάνισης της κήλης.